Είναι άραγε ο κάθε έμπορος που επιδιώκει όπως είναι φυσικό το κέρδος «κερδοσκόπος»;
Είναι άραγε ο καλλιτέχνης που επιδιώκει μεγαλύτερο συμβόλαιο με τον επιχειρηματία «κερδοσκόπος»;
Είναι άραγε ο επενδυτής που επιδιώκει μεγαλύτερη ποσοστιαία απόδοση στην Τράπεζα «κερδοσκόπος»;.....
Είναι άραγε ο κάτοχος μετοχών που επιδιώκει την πώληση των μετοχών του σε υψηλότερη τιμή «κερδοσκόπος»;
Γιατί άραγε είναι κερδοσκόπος όποιος επιχειρεί να μεγιστοποιήσει με νόμιμο πάντα τρόπο το κέρδος του;
Γιατί άραγε είναι κερδοσκόπος ο «ξένος» και όχι μόνο που πουλά εσπευσμένα ομόλογα και μετοχές γιατί διαισθάνεται κίνδυνο για την επένδυσή του, σε μια αγορά που έχει πάρει την κατιούσα;
Γιατί πρέπει πάντα να επιστρατεύουμε τη φοβία και την άγνοια για να καλύψουμε ως χώρα τις διαρθρωτικές μας αδυναμίες;
Γιατί δαιμονοποιούμε θεσμοθετημένες επενδυτικές πρακτικές, όπως π.χ το “short selling” ( Θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί σε ελεύθερη ερμηνεία ως ποντάρισμα στην πτώση μετοχών, δεικτών κ.λ.π, μια απαισιόδοξη δηλαδή εκτίμηση που ενδεχομένως αν επιβεβαιωθεί μπορεί να αποδώσει κέρδη σ’ αυτόν που την έκανε), που στοχοποιείται ως κύρια υπεύθυνο για την πρόσφατη κατρακύλα του Χρηματιστηρίου και επιδιώκεται πλέον ο περιορισμός του με ποικίλους περιστασιακούς τρόπους, σαν να αποτελεί την κύρια αιτία του κακού.
Γιατί δεν ενοχοποιείται λοιπόν και το αντίπαλο δέος δηλαδή το επονομαζόμενο “long future”; (Θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί σε ελεύθερη ερμηνεία ως ποντάρισμα στην άνοδο μετοχών, δεικτών κ.λ.π, μια αισιόδοξη δηλαδή εκτίμηση που ενδεχομένως αν επιβεβαιωθεί μπορεί να αποδώσει κέρδη σ’ αυτόν που την έκανε)
Γιατί πρέπει να χρησιμοποιούμε θεσμοθετημένα εργαλεία της αγοράς σύμφωνα με τις ορέξεις μας;
Γιατί αυτοαναιρούμαστε διαρκώς;
Είναι δυνατόν με τις τακτικές αυτές να εμπνεύσουμε σοβαρότητα και υπευθυνότητα, ώστε να προσελκύσουμε υγιή και μόνιμα επενδυτικά κεφάλαια απ’ το εξωτερικό ;
Άραγε εφόσον υιοθετήσαμε αβίαστα στην Ελληνική γλώσσα τον όρο «κερδοσκόπος» ως δόκιμο, γιατί να μην καθιερώσουμε και τον όρο «Χασοσκόπος» ή «Ζημιοσκόπος»;
Μήπως γιατί όλοι μας ανεξαιρέτως (και πολύ καλά άλλωστε συμβαίνει), επιδιώκουμε το κέρδος; Δεν έτυχε άλλωστε ποτέ να γνωρίσω κάποιον που επεδίωκε τη ζημία..
Ή μήπως θα βάλουμε μέτρο του κέρδους σε μια ελεύθερη αγορά;
Αν είναι έτσι, τότε ο καθένας θα κουβαλά και θα συναλλάσσεται με τη δική του μεζούρα!!!
Όταν χαθεί η κερδοσκοπία θα χαθεί και η μαγεία της αγοράς, αλλά και το κίνητρο του επενδυτή. Αυτή λοιπόν η «κακή» κερδοσκοπία αποτελεί το μοχλό ανάπτυξης και προόδου σε μια ελεύθερη κοινωνία και οικονομία και οποιοδήποτε κουτσούρεμα και υπονόμευσή της ουσιαστικά αποτελεί τροχοπέδη στην εξέλιξη της προόδου..
Σκοπός της Πολιτείας παραμένει ο αυστηρός έλεγχος και ο ακριβής προσδιορισμός αυτού του κέρδους, ώστε να εξαλειφθεί κάποτε το φαινόμενο της φοροδιαφυγής και όχι η δαιμονοποίηση και η υπονόμευσή του.
