16.2.10

Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟ ΧΕΙΛΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ. (Μέρος 1ο)


ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΟΛΟΙ “ΠΛΑΤΗ” ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Η ΜΠΟΡΑ !!!

Να αντισταθούμε  με κάθε τρόπο, ώστε να μην περάσουν ακραίας μορφής συντεχνιακές διεκδικήσεις και ωμοί  εκβιασμοί (ιδιοκτήτες TAXI, τελωνειακοί, εφοριακοί, αγρότες, κ.λ.π.). Σας προκαλώ να μου βρείτε μια  άλλη χώρα, εκτός της δικής μας, όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά σε όλο τον πλανήτη όπου τα συμφέροντα των πολιτών να τα “προστατεύουν” αποκλειστικά και μόνο οι συντεχνίες.
Γιατί στην Ελλάδα δυστυχώς έχουμε δεχτεί ως κοινωνία  (εκτός άλλων απίθανων συνθημάτων) ακόμη και το ότι οι συντεχνίες δε πασχίζουν για τα δικά τους μεγαλοσυμφέροντα  αλλά για το καλό του ανήμπορου να προστατευτεί Έλληνα ιθαγενή!!!
Να αντισταθούμε  με κάθε τρόπο, ώστε να υπάρξουν αναπτυξιακά μέτρα που θα δώσουν νέες θέσεις εργασίας και ανάπτυξης.
Να αντισταθούμε με κάθε τρόπο,  ώστε στο δημόσιο να πάψει το αλισβερίσι, το γρηγορόσημο, ο οχαδερφισμός, η ρεμούλα και η συγκάλυψη, στο όνομα της «συναδερφικής αλληλεγγύης». ....
Να αντισταθούμε  με κάθε τρόπο, ώστε να μη μείνουν στο απυρόβλητο και πάλι οι έχοντες και κατέχοντες.
Να αντισταθούμε με κάθε τρόπο στον ξύλινο πολιτικό αντιπολιτευτικό λόγο, στη στείρα κριτική, στη κοντόφθαλμη αντιπολίτευση μιας κάστας επαγγελματιών πολιτικών που καταδυνάστευσαν τη χώρα επί δεκαετίες.
Δυστυχώς οι  Έλληνες πολιτικοί αποδεικνύουν για ακόμη μία φορά ότι είναι ανεύθυνοι λαϊκιστές προσηλωμένοι στις επιταγές και τα κακώς εννοούμενα συμφέροντα του κόμματός τους. Αντί να σοβαρευτούν και να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να δούμε πώς θα ξεφύγουμε από αυτή την άθλια κατάσταση, το μόνο που κάνουν είναι να επιτίθενται στην κυβέρνηση (σε καμία περίπτωση δεν την υπερασπίζομαι, αλλά οφείλω στη δύσκολη αυτή περίοδο να συμπαραταχθώ), αποσκοπώντας σε τι; Στο να μαζέψουν κουκιά; Μα είναι ώρα αυτή για τέτοιου είδους ψηφοθηρία; Είναι ώρα αυτή για στείρα και χαμηλού επιπέδου αντιπολίτευση;  
Να αντισταθούμε με κάθε τρόπο στους υπέρμαχους κρατικιστές και συνδικαλιστές του ευρύτερου δημόσιου τομέα που απομυζούν συστηματικά τον πλούτο της χώρας, στο όνομα της δήθεν προάσπισης του συμφέροντος του Ελληνικού λαού. Να είστε σίγουροι πως το μόνο που υπερασπίζονται μετά μανίας είναι τα στενά προσωπικά τους συμφέροντα, το βόλεμα, την ανεμελιά, το «δικαίωμα» τους να μην εργάζονται. Ξεμπροστιάστε τους, απαξιώστε τους,  χλευάστε τους, διαγράψτε τους….αυτό και μόνο τους αξίζει.  
Χρειαζόμαστε σήματα εμπιστοσύνης στον ιδιωτικό τομέα, και ποια είναι αυτά; Είναι, πρώτον, σημαντικές ιδιωτικοποιήσεις. Να δείξουμε εμπιστοσύνη και να ανοίξουμε την οικονομία στον ιδιωτικό τομέα.
Δεύτερον, απελευθέρωση των αγορών, κατάργηση περιορισμών στον ανταγωνισμό, κατάργηση γραφειοκρατικών εμποδίων που δημιουργούν διαφθορά.
Εμπρός επιτέλους να πέσουν τα τείχη του κρατισμού, τα τείχη του αίσχους που αιχμαλώτισαν την Ελλάδα και την κατέστησαν υποχείριο των διαχειριστών δεσμοφυλάκων της,  γιατί δυστυχώς παραμείναμε η τελευταία Σοβιετική οικονομία στην Ευρώπη…».
Το ελληνικό κράτος δε διαχειρίζεται μόνο νοσοκομεία, πανεπιστήμια και εκκλησίες αλλά και καζίνο, τυχερά παιχνίδια, ξενοδοχεία, μαρίνες, χιονοδρομικά κέντρα, εμπορικές εκθέσεις, εκθεσιακά κέντρα, λιμάνια, αεροδρόμια, εταιρίες ύδρευσης, ηλεκτρισμού και φυσικού αερίου, διυλιστήρια, ταχυδρομικές υπηρεσίες, μεταφορές, τράπεζες και ασφαλιστικές εταιρίες.
Είναι λυπηρό μα το άντρο, το καταφύγιο, το προπύργιο της διαφθοράς, της αναξιοκρατίας, της υποκρισίας, της ρεμούλας, του οχαδελφισμού και της υποτέλειας φωλιάζει , εκκολάπτεται και γιγαντώνεται μέσα σ’ αυτούς τους χώρους.
Είναι πλέον η ώρα της μεγάλης απόφασης, της κάθαρσης από την κόπρο του τέρατος που λέγεται δημόσιο, την απαλλαγή από τα ζιζάνια που κατατρώγουν τη σάρκα της Ελλάδος!!!


Είναι  πραγματικά ένα δείγμα απ’ αυτά που θα έκανε τώρα ένας λαός  που έχει κριτήριο επιβίωσης και αγάπης για την Πατρίδα.
Τ
ο τι θα έκανε μετά, όταν περνούσε η κατάσταση πολιορκίας, είναι θέμα μιας άλλης συζήτησης.

Εκείνο που τώρα χρειάζεται είναι ένα όραμα που να επισημαίνει ότι στο τέλος του τούνελ υπάρχει φως, πολύ πιο δυνατό από αυτό που είχαμε δει ως τώρα. Για να είναι η δική μας η ζωή καλύτερη, ορθολογικότερη, ασφαλέστερη, με λιγότερη διαφθορά, με στοιχειώδη αξιοκρατία, με καλύτερο κοινωνικό κράτος, με αποτελεσματικότερες υπηρεσίες για την εξυπηρέτηση του πολίτη, με πραγματική παιδεία και βελτιωμένη δημόσια υγεία. Και όχι για να είμαστε απλά αποδεκτοί από τους ξένους.

Με λίγα λόγια  η χώρα χρειάζεται ένα ευρύ πρόγραμμα σημαντικών διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων για να μπορέσει να αναπτυχθεί και να προκόψει. Η σημερινή ζοφερή κατάσταση είναι ευκαιρία να μετατραπεί σε μια «δημιουργική καταστροφή».