Σύμφωνα με τα στοιχεία Κρατικών Προϋπολογισμών τα οποία βέβαια (παρά την εφιαλτική εξέλιξή τους) μόνο αφελείς θα πρέπει να είμαστε για να πιστέψουμε, το δημόσιο χρέος είχε μια εντυπωσιακή αυξητική τάση, που κατέληξε στο δράμα των ημερών που ζούμε!!!!
Διαβάστε την συνέχεια ...............
Έτος | Έλλειμμα (% ΑΕΠ) | Δημόσιο Χρέος (%ΑΕΠ) |
1981 | 9,8 | 32,8 |
1989 | 14,3 | 61,5 |
1990 | 13,6 | 71,4 |
1993 | 11 | 110,9 |
2004 | 6,9 | 108,3 |
2008 | 6,1 | 109,6 |
2009 | 12,7 | 126,0 |
Όταν για πρώτη φορά το ΠΑΣΟΚ ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, το χρέος της ήταν μόλις 32% του ΑΕΠ. Η Ελλάδα ήταν από τις λιγότερο χρεωμένες χώρες της Ε.Ε.
Το 1989, όταν το ΠΑΣΟΚ έχανε την εξουσία, το Χρέος είχε φτάσει το 61,5%! Μέσα σε οκτώ χρόνια είχε αυξηθεί δύο φορές!!!
Κι ύστερα το ’93, επί διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, έφτασε το 110%!!! Για να αγγίξει πλέον επί των ημερών μας την dead line!!! του 126% του ΑΕΠ !!!
Βέβαια οι αναλύσεις των δύο κομμάτων που αποτελούν τους πρωτομάστορες του οικτρού αυτού οικοδομήματος ταυτίζονται εντυπωσιακά ως προς τον υπαίτιο για την κάθε φορά μεγέθυνση του χρέους, που φυσικά δεν είναι άλλος από την προηγούμενη απ’ αυτούς κυβέρνηση!!!!
Το δημόσιο χρέος αποτελεί το μεγαλύτερο έγκλημα των κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης!!!
Την ασυδοσία των κυβερνήσεων των δεκαετιών 1980 και 1990, που πάσχιζαν να εξυπηρετήσουν τις ομάδες πίεσης, τις συντεχνιακές οργανώσεις και τους κομματικούς μηχανισμούς, που εξασφάλιζαν την βιωσιμότητά τους, διαδέχθηκαν αντίστοιχες ανευθυνότητας, ατολμίας, στρουθοκαμηλισμού και κουκουλώματος !!!
Για πόσο όμως μπορείς να κρύβεσαι; Για πόσο μπορείς να εξαπατάς με πλασματικά στοιχεία; Για πόσο μπορείς να υποκρίνεσαι; Όπως είναι φυσικά αυτονόητο, όχι για πάντα…Ήρθε δυστυχώς η ώρα της πληρωμής του λογαριασμού, ήρθε η ώρα της λυπητερής, ήρθε η ώρα του εξευτελισμού και της ταπείνωσης.
Προσοχή όμως, γιατί η αντιμετώπιση του προβλήματος δε μπορεί να βρίσκεται στην επιβολή νέων φόρων και νέων αγκυλώσεων στην αγορά, αλλά στην άμεση και επιθετική μείωση του μεγέθους του δημοσίου, την απελευθέρωση της αγοράς και την ενθάρρυνση της δημιουργικότητας.
Σε καμία περίπτωση δεν έχουμε το ηθικό δικαίωμα να αποδεχόμαστε πλέον ελλειμματικούς προϋπολογισμούς, που προσθέτουν στο ήδη υπάρχον τεράστιο βάρος που θα πρέπει να κουβαλήσουν οι επόμενες γενιές.
Άραγε για όλα αυτά τα διαχρονικά εγκλήματα και αλχημείες, δεν υπάρχουν εγκληματίες, δεν υπάρχουν αλχημιστές με ονοματεπώνυμο;
Ο λαός απαιτεί την παραδειγματική τιμωρία των υπαιτίων του διασυρμού της χώρας !!!
ΟΧΙ πλέον άλλες συγκαλύψεις, όχι πλέον άλλα κουκουλώματα, όχι πλέον νέες υποκρισίες!!!