Σε αναζήτηση της «αλήθειας» ή μήπως της ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ;
Αιώνιες και ατελείωτες είναι οι διαμάχες στη πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή του τόπου για το ποιος είναι ο κομιστής και εκφραστής της πραγματικής αλήθειας. Μάχες επί μαχών δίνονται καθημερινά σε κάθε βήμα διαλόγου, είτε λέγεται βήμα της Βουλής ή του καφενείου ή της συνέλευσης, είτε πρόκειται για τηλεοπτικό, είτε έντυπο, είτε ραδιοφωνικό μέσο, για να μας πείσουν οι επίδοξοι νονοί της “αλήθειας” ως προς το “αληθινό” περιεχόμενο των ...απόψεων που εκφράζουν. Όταν δε η αλήθεια αυτή διανθίζεται με αριθμούς, στατιστικές, διαγράμματα και περισπούδαστες αναλύσεις, τότε η καχυποψία μας θα πρέπει να χτυπήσει κόκκινο!!! Είναι άλλωστε γνωστό πως η επίκληση αριθμών και στατιστικών είναι ο ασφαλέστερος τρόπος για να παραπλανήσεις το κοινό στο οποίο απευθύνεσαι.
Σε αναζήτηση λοιπόν της “αλήθειας” έχει επιδοθεί την περίοδο αυτή η πολιτική ζωή του τόπου, αναζητώντας τους λόγους και τους υπαίτιους για τον οικονομικό μαρασμό της χώρας, τον χωρίς τέλος διασυρμό και εξευτελισμό του ονόματος Ελλάς και Έλληνας στο εξωτερικό.
Υπέρμαχοι φυσικά της “αλήθειας”, οι «αγνοί» και «αδιάφθοροι» πολιτικοί μας ανεξαρτήτως κομματικής απόχρωσης, που επιρρίπτουν τις ευθύνες ο ένας κατά του άλλου, θεωρώντας ο καθένας τον εαυτό του τιμητή, σταυροφόρο και υπερασπιστή της μοναδικής “αλήθειας”.
Σύμφωνα λοιπόν με όσα είπε ο κ. Πεταλωτής, η κυβέρνηση φαίνεται να επιμένει στη σύσταση εξεταστικής επιτροπής για την οικονομία. Επίσης φαίνεται να μη δέχεται την πρόταση της Νέας Δημοκρατίας για διερεύνηση της περιόδου από το 1980 μέχρι σήμερα. Ο κ. Παπανδρέου ανέφερε στον συνομιλητή του ότι αυτό που έγινε πρόσφατα (τα τελευταία χρόνια) δεν έχει καμία σχέση με το παρελθόν.
Μπροστά μας, ανέφερε ο κ. Παπανδρέου, έχουμε μια συγκεκριμένη κατάσταση η οποία προήλθε από συγκεκριμένες ενέργειες συγκεκριμένων προσώπων. Δεν μπορεί, πρόσθεσε, να μπερδεύουμε αυτό που ζούμε σήμερα με τα προηγούμενα χρόνια.
Μπροστά μας, ανέφερε ο κ. Παπανδρέου, έχουμε μια συγκεκριμένη κατάσταση η οποία προήλθε από συγκεκριμένες ενέργειες συγκεκριμένων προσώπων. Δεν μπορεί, πρόσθεσε, να μπερδεύουμε αυτό που ζούμε σήμερα με τα προηγούμενα χρόνια.
Με λίγα λόγια δηλαδή οριοθέτηση της “αλήθειας” “a la carte”, κομμένη και ραμμένη πάνω μας, στις δικές μας απαιτήσεις, στα δικά μας γούστα!!!
Τι και ποια όμως είναι πραγματικά αυτή η αλήθεια;
Η “αλήθεια” είναι πάντα, παντού και πάντοτε το αιώνιο ζητούμενο. Ο Χριστός μπροστά στον πόντιο Πιλάτο ρωτήθηκε: Αφού είσαι υιός του Θεού γιατί κατέβηκες στη γη; Για να διδάξω την αλήθεια. Και τι εστί αλήθεια ξαναρωτήθηκε χωρίς να λάβει απάντηση.
Χάσαμε δηλαδή την ευκαιρία να λάβουμε απευθείας γνώση από τον υιό του Θεού για το τι εστί “αλήθεια”.
Σε ανύποπτο χρόνο όμως είπε: «Εγώ ειμί η αλήθεια».
Άρα αλήθεια είναι ο ίδιος ο Θεός. Συνεπώς η αλήθεια είναι για τον καθένα υποκειμενική καθαρά υπόθεση, ανάλογα με τον Θεό που πιστεύει, τον Θεό του.
Αυτό φυσικά έχει να κάνει με τα βιώματα, τις πεποιθήσεις, τα πιστεύω, τις προκαταλήψεις και τις συνθήκες ζωής του καθενός.
Δε θα πρέπει να μας διαφεύγει άλλωστε, πως σύμφωνα με τον “Τζορτζ Όργουελ” :
“Η γλώσσα των πολιτικών έχει ένα και μόνο κανόνα. Να παρουσιάζει το ψέμα για αλήθεια”.
Το ζητούμενο λοιπόν στην πολιτική και όχι μόνο, δεν είναι η ‘αλήθεια” όπως την βιώνει και την αισθάνεται ο καθένας, αλλά η ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ.
Αυτή και μόνο όταν είναι απούσα, σε λόγους, πράξεις και αποφάσεις ευθύνεται για τη δημιουργία πολλαπλών τύπων “αλήθειας” που ανάλογα με την οπτική γωνία του καθενός καθώς και το χρώμα των γυαλιών του, αντιλαμβάνεται ως πραγματική αλήθεια ή ψευδαίσθηση.
Από σας λοιπόν κύριοι πολιτικοί δεν επιθυμούμε να μάθουμε καμία “αλήθεια”, πλην όμως απαιτούμε να έχετε ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ στις σκέψεις, τις πράξεις και τις αποφάσεις σας.
Αυτή η ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ είναι λοιπόν η απαίτηση του πολίτη από τον πολιτικό και όχι η “αλήθεια”, που συστηματικά προσπαθεί να πλασάρει…
