Προσοχή!! Προσοχή!! Καλυφθείτε!!
Μία από τις πατέντες της “σύγχρονης” Ελλάδος είναι οι μεταχρονολογημένες επιταγές. Με την υπογραφή και κυκλοφορία μιας νέας επιταγής δημιουργούμε αυτόματα νέο χρήμα, όπως ακριβώς και στην περίπτωση των δανείων, χρήμα που ουσιαστικά δεν υπάρχει. Δημιουργούνται μελλοντικές υποχρεώσεις που κάποτε πρέπει να πληρωθούν, τότε είναι που σφίγγει η θηλιά το λαιμό..
Κανένας δε μπορεί να γνωρίζει σε ...
πόσα δισ. ανέρχονται. Γιατί έχουν αξία μόνο όταν εμφανίζονται. Αυτό που γνωρίζουμε μέσω του Τειρεσία είναι μόνο οι ακάλυπτες.. Πόσες όμως είναι θαμμένες στα συρτάρια των λογιστηρίων και στις τσέπες επιχειρηματιών αλλά και απλών πολιτών, οπισθογραφημένες δύο, τρεις και τέσσερις φορές; Αυτό κι αν είναι φούσκα. Αλλοίμονο στους κατόχους τους. Είναι αυτό που λένε “ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα”. Το ευχάριστο πάντως είναι πως από το 2011 προβλέπεται να ξεκινήσει η αποκλειστική χρήση των δίγραμμων επιταγών (οι δίγραμμες δεν οπισθογραφούνται), οπότε σταματά η πληρωμή με οπισθογραφημένες επιταγές που κυκλοφορούν από χέρι σε χέρι. Η προσγείωση όμως είναι σίγουρο πως θα έχει ισχυρές αναταράξεις και πάρα πολλά θύματα. Η διάταξη που επίκειται να ψηφισθεί στο νέο φορολογικό νομοσχέδιο είναι σαφής: Από 1/1/2011 δε θα θεωρείται νόμιμη κάθε συναλλαγή μεταξύ ιδιωτών και επιχειρήσεων ή μεταξύ επιχειρήσεων, αξίας μεγαλύτερης των 1.500 ευρώ εάν αυτή γίνεται με μετρητά. Οι συναλλαγές αυτές θα γίνονται με πιστωτικές ή χρεωστικές κάρτες ή δίγραμμες επιταγές.
Οι ακάλυπτες επιταγές το 2009 ανήλθαν σε 304.377, από 118.036 το 2008 και σε αξία σε 3 δισ. ευρώ έναντι 1,2 δισ. ευρώ το 2008. Δηλαδή σχεδόν τριπλασιάστηκαν. Για το 2010 στο επίκεντρο της δημοσιονομικής κρίσης ο Θεός να βάλει το χέρι του.
Η κρίση θα εκτονωθεί στην ελληνική αγορά όταν σκάσει και η τελευταία επιταγή! Όταν εξαερωθεί το πλασματικό χρήμα που υπάρχει αυτή την στιγμή και τροφοδοτεί επιχειρηματικές ψευδαισθήσεις και ασύδοτες καταναλωτικές συμπεριφορές. Ίσως είναι και μία ευκαιρία να καθαρίσουμε μια για πάντα την “κόπρο του Αυγεία” κλείνοντας οριστικά τη στρόφιγγα των μεταχρονολογημένων επιταγών. Όπως συμβαίνει, δηλαδή και στον υπόλοιπο κόσμο...
